Toen de Brit Saul Blease in 2015 zijn debuutalbum ‘Daybreak’ (full cd) uitbracht, was hij nog maar 19 jaar. Saul liet moderne, industriële rock horen. Hij is nogal productief en heeft diverse EP’s uitgebracht. De Eerste Wereldoorlog eindigde op 11 november 1918, honderd jaar geleden dus. Daarom koos deze jonge multi-instrumentalist 11 november jongstleden als release datum voor zijn album ‘The Great War’. Tijdens tien nummers komen aspecten van deze oorlog in chronologische volgorde aan je voorbij.
‘Rewind-Valiant Hearts’ begint uiterst zacht, mysterieus, bijna griezelig zelf. Het volume neemt langzaam iets toe, de sfeer blijft zoals die was.
Je hoort een hele oude langspeelplaat, dat is inclusief de krakende geluidskwaliteit van toen.
‘Listen to the Man’ start met een vleugje muziek en ingetogen zang. Beiden klinken in eerste instantie wat vervormd. Dit kink zo zacht dat ik het volume wat omhoog zet. De tekst gaat over een soldaat die naar het front gaat. Er is een snelle en flinke toename in volume. De sound wordt wat elektronisch, dit wisselt een aantal keer af met ingetogen pianospel, of juist rockende delen. Het verschil in volumeniveau is groot, waardoor de impact wordt vergroot. In de sterk gespeelde delen heeft de zang een verbeten klank. De zang gaat prima mee in de klein gespeelde stukken. Zo zijn zang en muziek constant in balans.
Slechte enkele noten worden gespeeld tijdens het intro van ‘Angel of Mons’. Aansluitend doet de percussie mij aan geweerschoten denken. Vooral de zinnen
“Direct hit, no body remains
Just fragments of bone an’ skin”
zijn indrukwekkend en verwoorden de bizarre leefwereld van de soldaten. Elektronische klanken hebben de overhand, maar er zijn ook voldoende rockende en licht gespeelde delen. Plotsklaps is er minimalistisch pianospel, ondersteund door een zacht, monotoon ritme. De zang sluit hierop aan. Wanneer de muziek een droevige wending krijgt weet Saul mij echt te raken. Het geheel heeft bijna dezelfde impact als een film waarin feiten belangrijker zijn dan fictie.
Ook in de nummers die volgen zijn er diverse stijlen en veranderingen tussen deze stijlen te horen. Van licht poppy tot aan ‘heavy’ rock, en van licht gespeelde delen tot de zwaardere industriële klanken. Soms zijn er extra geluiden toegevoegd om het verhaal te versterken. Regelmatig is het ritme dusdanig dat het op geweerschoten lijkt. Zang en muziek vullen elkaar aan. Dat komt niet alleen door de woorden die Saul zingt, maar ook op de manier waarop hij ze zingt. Soms verbitterd, dan weer ‘lamgeslagen’ of juist gedreven. Zo blijft ‘The Great War’ boeien.
Het laatste nummer heet ‘The End’. De muziek is eerst staccato, daar komen wat sobere tonen op piano bij. De stem van Saul klinkt droevig, dit past bij de woorden die hij zingt. ‘Strijkers’ maken het nog somberder, en vormen tegelijkertijd een prachtige aanvulling. Natuurlijk raakt dit me, en dit wordt naarmate het nummer vordert alleen maar intenser.
Industriële klanken zijn belangrijk, maar deze worden afgewisseld met rock en/of licht klassiek georiënteerde stukjes. Bepaalde invloeden van het album Daybreak zijn ook hier te horen, maar lijken verder uitgekristalliseerd te zijn. Saul Blease verstevigt met dit one man project zijn eigen sound.
Door het thema is ‘The Great War’ geen album om zo maar even op te zetten. Saul heeft het geheel op een visualiserende manier gestalte gegeven.
Je ziet de beelden die hij beschrijft aan je voorbijkomen. Hierdoor voel je bijvoorbeeld verdriet en angst. Daarom is het vrij zwaarbeladen, maar ook indrukwekkend album. Chapeau!
88-100, Bad Elephant Music
Website: Saul Blease
Facebook: Saul Blease
Bandcamp Saul Blease
Tracklist:
01 – Rewind/Valiant Hearts
02 – Listen to the Man
03 – Angel of Mons
04 – War Machine
05 – Shoot To Kill
06 – If I Were God
07 – Passchendaele
08 – Doughboy
09 – Hellfighter
10 – The End
This translated review in English is an unadjusted translation from Dutch by Deepl
When the Briton Saul Blease released his debut album ‘Daybreak‘ (full CD) in 2015, he was only 19 years old. Saul played modern, industrial rock. He is quite productive and has released several EP’s. The First World War ended on November 11, 1918, so one hundred years ago. That’s why this young multi-instrumentalist chose November 11 as release date for his album ‘The Great War’. During ten songs, aspects of this war in chronological order pass you by.
Rewind-Valiant Hearts‘ starts extremely soft, mysterious, almost eerie itself. The volume slowly increases, the atmosphere remains as it was.
You hear a very old LP, which includes the crackling sound quality of that time.
Listen to the Man‘ starts with a touch of music and subdued vocals. Both sound a bit distorted at first. This kink so soft that I turn up the volume a bit. The text is about a soldier going to the front. There is a quick and substantial increase in volume. The sound becomes a bit electronic, this alternates several times with subdued piano playing, or rocking parts. The difference in volume level is large, which increases the impact. In the strongly played parts the vocals have a fierce sound. The vocals go well with the small pieces played. So vocals and music are constantly in balance.
Only a few notes are played during the intro of ‘Angel of Mons‘. Afterwards the percussion reminds me of gunshots. Especially the sentences
“Direct hit, no body remains
Just fragments of bone an’ skin
are impressive and express the bizarre world of the soldiers. Electronic sounds prevail, but there are also plenty of rocking and lightly played parts. Suddenly there is minimalist piano playing, supported by a soft, monotonous rhythm. The vocals connect to this. When the music takes a sad turn, Saul really touches me. The whole has almost the same impact as a film in which facts are more important than fiction.
Also in the songs that follow there are various styles and changes between these styles to be heard. From light poppy to ‘heavy’ rock, and from light parts to the heavier industrial sounds. Sometimes extra sounds are added to reinforce the story. Regularly the rhythm is such that it looks like gunshots. Vocals and music complement each other. This is not only because of the words Saul sings, but also because of the way he sings them. Sometimes bitter, sometimes ‘paralysed’ or driven. This way ‘The Great War‘ remains fascinating.
The last song is called ‘The End‘. The music is first staccato, to which are added some sober tones on piano. Saul’s voice sounds sad, this fits the words he sings. Strings’ make things even worse, and at the same time form a wonderful addition. Of course this touches me, and as the song progresses it only becomes more intense.
Industrial sounds are important, but these are alternated with rock and/or light classically oriented pieces. Certain influences from the album Daybreak can also be heard here, but seem to have crystallized out further. Saul Blease reinforces his own sound with this one man project.
Because of the theme, ‘The Great War‘ is not an album to set up. Saul has shaped the whole in a visualizing way.
You can see the images he describes passing by. This makes you feel sadness and fear, for example. That’s why it’s quite heavily loaded, but also impressive album. Chapeau!
88-100, Bad Elephant Music
Website: Saul Blease
Facebook: Saul Blease
Bandcamp Saul Blease
Tracklist:
01 – Rewind/Valiant Hearts
02 – Listen to the Man
03 – Angel of Mons
04 – War Machine
05 – Shoot To Kill
06 – If I Were God
07 – Passchendaele
08 – Doughboy
09 – Hellfighter
10 – The End