The First Lady is erg kort samengevat een jonge band met veel talent. In 2013 speelden ze al in hun hometown Culemborg op het festival Culemborg Blues. En dat is niet het enige! Merel van der Veer heeft als gastzangeres opgetreden met Phil Bee’s Freedom. De 17-jarige gitarist Filip werd drie jaar geleden al ontdekt door bluesgitarist Sonny Hunt. Als Sonny met zijn band The Dirty White Boys door Europa toert speelt Filip altijd een paar avonden mee. Filip stond ook op het podium met één van Nederlandse populairste bluesbands, The Veldman Brothers. De andere bandleden zijn Bram Schrijver op bas, en Richard Brusse op drums.
Alles behalve zoet
Het intro van ‘Nobody There’ is instrumentaal. Als Merel begint te zingen is meteen te horen dat haar stem jong klinkt. Natuurlijk is dit absoluut geen verwijt, alleen maar een constatering. Ondanks haar jonge stem toch best wel power. Tijdens een decrescendo gaat ook haar stemvolume mee omlaag, knap geschakeld. Prima gitaar-rif en knap staaltje drumwerk in een instrumentaal gedeelte.
‘No Love’ begint rustig. Sommige stukken zijn vrij hoog gezongen met een mooie basgroove op de achtergrond. In de laag gezongen gedeelte heeft de stem van Merel een warme kleur. Goed gitaar werk zorgt er voor dat deze ballad alles behalve zoet is. Na een vertraging aan het einde van dit nummer is de emotie bij Merel te horen. Een melodielijn van ‘Don’t Forget Me’ is pakkend. Het instrumentale stuk heeft lekker pit, maar het nummer eindigt iets te plotseling.
‘The First Lady’ geeft een moderne twist aan de blues. Erg goed wat ze op deze jonge leeftijd al neerzetten, petje af voor deze vijf eigen nummers. Ik ben reuze benieuwd hoe ze gaan groeien in hun kunnen. Natuurlijk zullen ze her en der in hun muziek nog wat gaan kneden, boetseren. Om het allemaal wat te verfijnen, nog beter te ontwikkelen, dat heeft nog wat tijd nodig. Ik weet zeker dat de finishing touch zit er aan te komen. Een band om in de gaten de houden.
(7/10) (Eigen productie)
