Café gedeelte van De Bosuil te klein voor Dan Patlansky

Vrijdagavond stond in het teken van de release van Dan Patlansky’s nieuwste album: ‘IntroVertigo’. Het optreden stond gepland in het café-gedeelte van De Bosuil.

Dan-Patlansky1-8

De Eindhovense band Grim Tim was de support act. Grim Tim speelt een mix van alternatieve rock, blues en stoner geïnspireerd uit de jaren ’70. Zanger/gitarist David Henry had met vlagen moeite om met zijn wat hese, dunne stem boven de muziek uit te komen. Zijn zang was niet overal zuiver. Bassist Koen Frijns had een geconcentreerde manier van spelen, maar bij ‘Gosling’ stond hij te dansen. Drummer Dustin Boerrigter speelde soms iets te gretig waardoor zijn timing in het begin niet perfect was. Sommige nummers waren wat eenvoudig van opbouw. De opbouw van bijvoorbeeld ‘Misconceptions of My Soul’ was ingewikkelder. Dustin zorgde hier voor goed gespeelde details op de cimbalen. David toonde vooral tijdens instrumentale stukken een mooie flamboyante manier van spelen. Als de muziek er om vroeg, performde David ingetogen. Dat Grim Tim het publiek wist te boeien bleek uit het feit dat het redelijk stil was tijdens de rustigere gedeelten. Bij de up-tempo gedeelten werd de sfeer in de zaal niet uitgelaten. Gedurende een gitaarwissel of een broodnodige slok water van David viel er een ongemakkelijke stilte. Deze werden niet opgevuld door bijvoorbeeld een bas groove. Dustin deed de backing vocals. Ook hij had deze stiltes op kunnen vullen door het volgende nummer aan te kondigen. Dit had de sfeer ten goede gekomen. ‘Inhabitor of My Dreams’ was de afsluiter. Waarbij de mannen op het einde ‘los gingen’. Grim Tim was een aardige opwarmer voor Dan Patlansky.

  • Grim Tim • De Bosuil 27-05-2016 • © Hen Metsemakers

In zijn thuisland Zuid Afrika is Dan Patlansky al jaren een grootheid. In Europa wordt hij steeds bekender. Vorig jaar heeft Dan Joe Satriani vergezeld op diens toer. In het begin van zijn carrière speelde Dan vooral blues. Door de toevoeging classic rock heeft hij nu een heel eigen sound. Het was zó druk geworden in het café-gedeelte dat het te klein bleek voor alle fans van Dan. Gelukkig was er de mogelijkheid om een wand weg te schuiven.

Dan-Patlansky1-2

Toen Dan begon te zingen bleek hij wèl moeiteloos boven de muziek uitkwam. De oude Fender waarmee Dan speelde heeft in de loop der jaren zijn laklaag grotendeels verloren, maar het geluid wat Dan onder de snaren vandaan haalde had daar natuurlijk niet onder te lijden. Er werden diverse ‘oudere’ nummers gespeeld die vaak op de setlist staan. ‘Bring the world to it’s knees’ was daar één van. Bassist Clint Falconer is geen achtergrondzanger toch zong hij met passie mee. Die passie was constant te zien aan de manier waarop hij stond te spelen. Het gitaarwerk wat Dan liet horen was om je vingers bij af te likken.

Er werden vooral nummers gespeeld van zijn nieuwe album, één van de indrukwekkendste nummers was ‘Loosen up the grip’. De start was minimalistisch. Dit nummer bevat diverse mooie volumewisselingen. De bandleden voelden elkaar duidelijk goed aan. Want deze volumewisselingen verliepen vlekkeloos. Dan speelde een fantastische solo; Steeds zachter, totdat hij fluisterzacht en teder speelde. Het publiek luisterde ademloos en langzaam nam het volume onder luid applaus weer toe. Van zijn nieuwe album werd ook ‘Run’ gespeeld. Hier liet Dan een aantal aangenaam rauwe vocale uithalen horen. Dan gebruikte de gitaarwissel om de aanwezigen te bedanken voor hun komst. Ook vroeg hij applaus voor de bandleden. Daar werd natuurlijk gehoor aan gegeven!

‘Heartbeat’ werd gespeeld op een veel nieuwere Fender. De glanzende laklaag was nog perfect. Het ritme dat drummer Andy Maritz speelde leek op hartslagen. Het publiek kon niet stil blijven staan. Dan stond al stralend te spelen. De oude Fender werd weer opgepakt voor het bluesnummer ‘Still wanna be your man’. Dit nummer startte met een tedere gitaarsolo.

Toetsenist Dean Barrett zorgde voor een meerstemmige achtergrondzang. De muziek was laid back en vrij zacht. Maar dat bleef niet zo. De wendingen in tempo en volume waren perfect neergezet. De mimiek in Dan’s gezicht beperkte zich tot het optrekken van zijn wenkbrauwen. Toch bracht hij, in combinatie met zijn gepassioneerde gitaarspel, wel degelijk emotie over, en ineens een crescendo. Dan en band speelde in één klap volop volume. Deze superversie eindigde na zo’n tien minuten met de emotioneel gezongen woorden “Miles and miles away”.

Dan heeft zoals bekend een ruwe stem. Bij ‘Fetch your spade’ was dit her en der te rauw om echt aangenaam te klinken. ‘Black bite’ was de afsluiter. Op een gegeven moment hield Dan de slagplaat van zijn gitaar naar zijn buik en stond zo te spelen. De bandleden gaven Dan alle ruimte voor improvisatie. Hij tilde zijn oude Fender aan de snaren op, amper ondersteund door zijn handen. Dit gaf een extra dimensie aan deze avond. Wat een geweldig einde van deze avond! De vijf kwartier vlogen voorbij.

  • Dan Patlansky • De Bosuil 27-05-2016 • © Hen Metsemakers

Na zijn optreden nam Dan alle tijd voor zijn fans om cd’s te signeren en met ze op de foto te gaan. Niet alleen de fans, ook Dan had het duidelijk naar zijn zin.

De avond was nog lang niet afgelopen!

Foto’s © Hen Metsemakers

Website: Dan Patlansky

Facebook: Dan Patlansky

Please feel free to comment / Reacties zijn van harte welkom

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

%d bloggers liken dit: