Neal Schon begon eind jaren ’50 als kleuter met gitaar spelen. Op zijn 15e kwam hij bij de band Santana. Maar hij is vooral bekend geworden als bandlid van Journey. Daarna heeft hij in diverse andere bands gespeeld. Bovendien heeft Neal met veel muzikanten samengewerkt, o.a met Jan Hammer en Paul Rodgers. Als je alle albums telt waar hij aan mee gewerkt heeft kom je boven de 60 stuks uit. ‘Vortex’ is zijn meest recente solo album. Dit is een instrumentale dubbel cd waarop voornamelijk rock te horen is. Aangevuld met een vleugje jazz en licht klassiek.
VORTEX: CD1
‘Awakening’ heeft een rustig gitaar intro. Dit kabbelt even voort en dan volgt de wending naar wat meer rock. De hi hats worden snel en strak bespeeld. Technisch perfect gespeeld, maar het is zo lang in hetzelfde tempo dat het storend is.
Duidelijke Spaanse invloeden zijn te horen in ‘El Matador’, dat mooi is vermengd met rock. Ook hier laat Neal horen wat hij als gitarist in zijn mars heeft. De Spaanse ritmes en de rock wisselen elkaar af. Deze wisselingen sluiten naadloos op elkaar aan, terwijl het tempo blijft hoog.
Na een aantal rockende nummers is er een minimalistische piano solo. Op het moment dat de toetsen nog maar nauwelijks worden aangeraakt, word je geraakt door de tedere klanken. Juist vanwege de titel, ‘Eternal Love’ verwacht een opbouw en een climax. Je denkt dat er nog veel meer komt… maar na deze paar tedere noten is de track na slechts 2 minuten veel te vroeg afgelopen.
VORTEX: CD 2
Op ‘Schon & Hammer Now’ levert Grammy winnaar/toetsenist Jan Hammer zijn bijdrage aan. Eén van Jan’s grootste hits is ‘Crockett’s Theme’, dus je verwacht daarom misschien veel keyboard te horen. Het zijn echter de drums en gitaar die het duidelijkst naar voren komen. Mooie wending waarbij het tempo en volume om laag gaan. Langzaam gaan tempo en volume weer om hoog. Een goed nummer, al blijft het keyboard een beetje op de achtergrond.
De start van de titeltrack is vrij langzaam en zacht. Het gitaarspel is meeslepend en blijft een tijdje vrij rustig. Het patroon van deze cd kennende zal dit niet lang zo blijven. En inderdaad komt vervolgens er een rockend vervolg met pakkend ritme. Er klinkt heel mooi drum werk en zelfs af en toe een korte drumsolo. De onrustige opbouw van de track sluit mooi aan bij de titel, want ‘Vortex’ betekent draaikolk. Dit hoeft niet persé in het water te zijn, maar kan ook duiden op een turbulente situatie of periode.
‘Triumph of Love’ heeft Neal voor zijn vrouw geschreven. Neal laat boeiend gitaarspel horen. Je hoort een paar viool-achtige klanken, een paar korte noten. Deze hebben wel degelijk meerwaarde. Tot slot volgt er een zacht en langzaam gespeeld stuk. Weer zo’n geniet momentje.
Over het geheel ben ik niet diep onder de indruk. Toch is het zeker een album om met plezier naar te luisteren. De tracks verschillen genoeg van elkaar, en bevatten voldoende wendingen. Nergens is het einde fantasieloos weg gedraaid. Natuurlijk veel gitaarwerk, soms meeslepend, dan weer rockend, maar nooit rockt het teveel. Kortom een toegankelijk album met voor elk wat wils.
(7/10) (Mascot Label Group)
