De Henrik Freischlader Band is zeer verrassend en veelzijdig.

Henrik Freischlader kennen we vooral als blueszanger/gitarist, bijvoorbeeld van ‘Blues for Gary’. Hij heeft weer een nieuwe band samengesteld. De band bestaat, inclusief Henrik, uit maar liefst acht personen. Totaal zijn er maar liefst vijf vocalisten. Iedere avond wordt er een andere, zeer gevarieerde set gespeeld. Vanavond, 4 oktober, vindt er een optreden van deze WHO 33 TOUR plaats in De Bosuil, te Weert. Dit is het enige optreden in Nederland.

Harrisen Larner-Main komt alléén op. Dat wekt in eerste instantie verbazing op. Totdat hij vertelt dat dit nummer wordt opgedragen aan Tom Petty. Dit initiatief wordt zeer gewaardeerd. Één man, één akoestische gitaar, die een prachtige, ingetogen maar passionele versie van ‘Free Fallin’ laat horen. Het publiek hangt aan zijn lippen. Binnen één minuut heb ik kippenvel en ben zelfs ontroerd. Wat een bijzonder en indrukwekkend eerste nummer van een concert.

Daarna verschijnt de volledige band. Henrik begroet ons en kondigt ‘1999’ aan. De verschillende vocalen vormen een mooie blend. De sfeer op de bühne is direct erg goed, dat is voelbaar in de zaal. Zo af en toe vertelt Henrik iets tussen de nummers door. Hij reageert leuk op een grapje uit de zaal. Dit draagt extra bij aan de warme en gezellige sfeer. Een aantal nummers worden non-stop gespeeld.

De zang is niet perfect afgesteld ten op zichten van de muziek. Tijdens de power momenten in de muziek zijn de gezongen woorden vrij lastig te verstaan. Duidelijk is wel dat de zang loepzuiver is. De geluidskwaliteit en de overige balans zijn zeer goed. Up-tempo nummers worden afgewisseld met ballads. De ballads worden met passie gezongen en gespeeld. Vooral de pianissimo (= heel zacht) gespeelde gedeelten kruipen onder je huid. De fans luisteren ademloos toe.

Er worden enkele eigen nummers gespeeld. Maar ook diverse covers. Beide worden fantastisch vertolkt. De band maakt een geheel eigen versie van de covers. Dusdanig dat je het origineel niet altijd direct herkent. Maar dat is juist leuk. Bovendien duren deze over het algemeen langer dan de oorspronkelijke versies.

De ritmesectie met Moritz Meinschäfer achter de drums en Armin Alic op bas vormt een stabiele basis. Hierdoor kunnen de overige muzikanten naar hartelust improviseren. Daar krijgen ze alle ruimte voor. De zangeressen Joanne Kasner en Linda Sutti nemen ieder een deel van de leadzang op zich. Als alle en/of meerdere stemmen samen zingen, is dit constant in perfecte harmonie. Dit is duidelijk een hele andere Hendrik dan met ‘Blues for Gary’. Er worden zelfs nummers gespeeld van Stevie Wonder, waaronder ‘Signed, Sealed, Delivered I’m Yours’. Door het geweldige gitaarspel is deze versie behoorlijk anders. Zeer verrassend! In de positieve zin, laat dat duidelijk zijn!

  • De Henrik Freischlader Band • De Bosuil 04-10-2017 • © Jack Kok

Één van de ballads die indruk maakt is ‘Tennessee Whisky’. Harrisen staat in de spotlights. Hij speelt en zingt vol emotie, daarom geloof ik ieder woord dat hij zingt. Her en der is de ballad een beetje zoet, maar dat is op zijn tijd wel lekker. In de laatste zin ‘Cause there’s nothing like your love to get me high’ maakt het zoete plaats voor intens verlangen.

Tijd voor reggae: Bob Marley’s ‘Get up, Stand up’. Dániel heeft hier de leadzang, zijn stem past perfect bij dit nummer. Tijdens een minimalistisch, instrumentaal gedeelte kruipt hij helemaal in de muziek. Met gesloten ogen zit hij te spelen. Hij lijkt zich niet meer bewust van zijn omgeving. Henrik tovert de mooiste tonen onder zijn snaren vandaan. Langzaam worden tempo en volume omhooggestuwd. Armin die met zijn bas die voor een steady basis zorgt en heel rustig staat te spelen, gaat heerlijk los in het uptempo gedeelte. Saxofonist Marco Zügner maakt tijdens een klein gespeeld gedeelte het plaatje compleet.

Langzaam nemen volume en tempo steeds meer af. Ze spelen zó zacht dat je de camera’s hoort klikken. De fans zijn zo goed als muisstil. Wéér een kippenvelmoment. Deze gave versie duurt ruim tien minuten.

Na weer een fantastische cover, ditmaal ‘Crosstown Traffic’ (Jimi Hendrix) verlaat de band het podium. Gelukkig zijn ze vrij snel terug voor een toegift: ‘What’s my name’.  Alle bandleden worden uitgebreid voorgesteld en iedereen krijgt een welverdiend applaus. De muzikanten laten nog een staaltje van hun kunnen horen. De toegift duurt niet zo heel lang. Dat wordt ze absoluut niet kwalijk genomen. Want ze hebben ruim twee uur lang, zo goed als non-stop gespeeld. Alle bandleden hebben duidelijk plezier in wat ze doen. Deze band kan enorm veel verschillende nummers spelen. Hiermee variëren ze iedere avond. Als band moet je van goede huizen kunnen om dit zo geweldig neer te zetten. Daar is de Henrik Freischlader Band zeker in geslaagd. Ze presteren op hoog. Dit veelzijdige optreden heeft me uitermate verrast.

Website WHO 33 Tour: Henrik Freischlader Band

Facebook: Henrik Freischlader Band

Fotografie: © Jack Kok

Please feel free to comment / Reacties zijn van harte welkom

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

%d bloggers liken dit: