Bospop 2017 zondag

‘The Sore Losers’
Deze zuiderburen mogen aftrappen voor de Bospop zondag. Dit viertal speelt een mix van rock, blues en garage met wat country invloeden. Het is nog uitgestorven op het Bospop terrein. Veel campinggasten moeten denk ik nog wakker worden. ‘The Sore Losers’ hadden iets meer van het grote podium gebruik mogen maken. Toch hebben ze best een goede indruk achter gelaten. Dit seizoen zijn ze op diverse festivals te zien.

 

Therapy?
Als Therapy? op het hoofdpodium verschijnt is het nog steeds niet druk op het veld. Andy Cairns zingt niet loepzuiver, maar oké. De fans laten zich gewillig opzwepen. Tussen de nummers door vertelt Andy het één en het ander, waarbij de (on)nodige motherf***ers klinken. Na een aantal nummers houd ik het voor gezien. Ik zie het steeds drukker worden in de tent voor The Lachy Doley Group en besluit naar de tent te gaan.

 

The Lachy Doley Group
Lachy Doley is een fantastische zanger/organist uit Australië. Zijn bijnaam is: de Jimi Hendrix van de toetsen. Bij mij staat Lachy op het ‘must-see lijstje’.

De tent is royaal gevuld als Lachy begint te spelen. Lachy is enorm energiek en beweeglijk. Wat een bezieling legt hij in zijn nummers, mooi om naar te kijken en te luisteren! Één van de indrukwekkende nummers is ‘Still in love’. Je voelt bijna zijn pijn tijdens het klein gespeelde en gezongen deel. Ondanks de warmte heb ik kippenvel. De geweldige opbouw naar flink volume levert een daverend applaus op. Dan pas besef ik weer dat in op Bospop ben. Even was ik de wereld om mijn heen helemaal vergeten. Lachy heeft deze keer een gast gitarist meegenomen. Niemand minder dan Soren Anderson. Gezamenlijk spelen ze ‘Lazy’. Dit was een geweldige show. Op 1 september is Lachy terug in Weert. Hij speelt dan in De Bosuil.

 

Wolfmother en Airbourne
Australië is goed vertegenwoordigd op Bospop. Wolfmother en Airbourne komen beide van ‘Down under’. Wolfmother mag ’s middags het hoofdpodium betreden. Met o.a. ‘Victorious’ en ‘Woman’ zette dit drietal een goede show neer. Maar het verwachte ‘vuurwerk’ bleef uit.

 

Dat ‘vuurwerk’ was er een paar uur later wèl in de tent. Airbourne zette de tent volledig op zijn kop. Wat een massa energie! Al headbangend vlogen de zweetdruppels van dit hardrockend kwartet in het rond. Ondanks de drukte werd er midden in de tent wild gedanst. Wie niet danste, sprong of klapte mee. Met een hardrock feest als dit, is een uur zó voorbij.

 

Gogol Bordello
Ook Gogol Bordello gaf een feestje in de tent. Maar dan met totaal andere muziek. De 9 bandleden spelen een combinatie van (zigeuner)punk, Balkan muziek en rock. Naast (bas)gitaar en percussie gebruiken ze ook viool en accordeon. De flamboyante frontman Eugene Hutz is een ware showman. Zijn manier van performen is uitzinnig. Soms is hij te wild met instrumenten en/of materialen.  Met ‘Alcohol’, ‘Immigraniada’ e.d. zet de band een wonderlijke show neer. Soms over de top, maar dat mag op een festival.

 

Supertramp’s Roger Hodgson
Op het moment dat Roger het podium betreedt, breekt er een daverend applaus los, zo luid, alsof het optreden al is afgelopen. Hij beantwoordt dit met een warme glimlach. Zodra Roger de eerste noten van ‘Take the long way home’ op de piano speelt barst er weer een luid applaus los. Bijna iedereen zingt direct mee. De hoge tonen haalt Roger vocaal nog makkelijk. Tussen twee nummers door vertelt hij dat hij blij is op Bospop terug te zijn. Het publiek reageert uitzinnig, en dat blijft zo tijdens ‘School’ en ‘Breakfast in America’. Deze nummers worden massaal meegezongen. Alle bandleden stralen van plezier. Rogers warme reactie is: “I could barely hear myself”. Hij vervolgt: “Do you like to wistle?” Natuurlijk fluiten we graag mee met “Easy does it- Sister Moonshine”.

Multi-instrumentalist Aaron MacDonald heeft al diverse keren een fantastische aanvulling gegeven. Tijdens de ‘Logical song’ laat hij een perfecte sax partij horen. De vibe in de tent is werkelijk ongekend! Deze wordt helemaal uitgelaten zodra de eerste tonen van de meezinger ‘Dreamer’ klinken. Het prachtige ‘Fool’s overture’ is geen meezinger. Ineens zijn 10.000 man gedurende het rustige stuk zo goed als stil. Indrukwekkend! Er wordt zachtjes meegezongen of geneuried. De toegift is ‘Give a little bit’. Opslag verandert de ingetogen sfeer in een heksenketel. Het is fantastisch als deze 10.000 man ieder woord meezingen. ‘It’s raining again’ is het allerlaatste nummer. Ook dit wordt door iedereen uitbundig meegezongen. Uitbundig, maar met respect. De intieme sfeer in de tent maakt dit optreden nog specialer. Het eind- applaus en het gejoel doen de tent bijna op zijn grondvesten schudden, en is tot in de omliggende woonwijken te horen. Dit is zonder twijfel het beste optreden van Bospop 2017.

 

Madness
Hoewel Madness niet op mijn wensenlijst voor Bospop staat, wil ik deze ska-popband uit Engeland wel graag zien. Nu heb ik de kans en ik ben wel in voor een feestje. Maar dat feestje komt niet goed van de grond. Wie verwacht dat Madness on stage net zo gek doet als in hun vrolijke (jaren ’80) clips komt bedrogen uit. Bovendien spelen ze veel mid-tempo nummers. ‘One Step Beyond’ is vrolijker. Meteen wordt er gedanst op het veld. Omdat ongeveer een kwart van de bezoekers al weg is, is er genoeg ruimte om lekker gek te doen. Tijdens ‘House of fun’ en ‘Baggy trouser’ is een groot deel van het veld één hossende massa. Frontman Graham McPherson, alias ‘Suggs’ reageert daar nauwelijks op. Toch wordt er op het veld vrolijk door gedanst. Het Madness-feestje komt pas laat op gang, maar duurt tot en met de toegift.

 

We kunnen terugkijken op een zéér geslaagd Bospop festival.  Zet 14 en 15 juli 2018 maar vast in de agenda, want dan is de volgende editie van Bospop!

 

Fotografie: © Hen Metsemakers en Bospop

 

 

 

 

Please feel free to comment / Reacties zijn van harte welkom

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

%d bloggers liken dit: