Bospop 2017 Zaterdag

Bospop 2017 ligt al een aantal dagen achter ons. Hoewel ik er als gast was, wil ik toch een kort verslag schrijven.

Stevie Nimmo Trio.
Stevie Nimmo Trio mag Bospop openen. Vol overtuiging beginnen deze mannen met ‘Gambler’s roll’. Stevie begroet ons daarna met een “Good morning, are you awake?” Hij vervolgt dat hij nog nooit zo vroeg op het podium heeft gestaan. Met nummers zoals ‘Still hungry’ en ‘Running on back to you’ weet dit drietal de mensen al snel naar zich toe te trekken. Ze begonnen met een grotendeels leeg veld. En eindigen heel verdiend met een behoorlijk goed gevuld veld.

 

Xander and the Peace Pirates.
Zo’n zes jaar geleden richtten de broers Keith (zanger/gitarist) en gitarist Stu(art) Xander hun band op. Vrede vinden ze heel belangrijk. Xander is geboren met één arm. Hij speelt met een haak. Dat verklaart de bandnaam.

“Please clap your hands” vraagt Keith heel spontaan. Waarbij hij al klappend de maat aan geeft voor ‘Fire’. Hij beschikt over een heerlijke zangstem met een vrij hoog bereik. Hun nummers zijn soms een beetje zoet, maar wel lekker. Met ‘Searching for the light’ maken ze een heel goede indruk. Vooral het minimalistische stuk wordt goed gespeeld en gezongen. Heel verrassend coveren ze ‘Purple Rain’. Natuurlijk niet zo goed als het origineel. Ondanks een timingsfoutje van één van de bandleden hebben ze een mooie, eigen versie neergezet.

 

Laurence Jones
Al ruim voor aanvang van het optreden is het druk in de tent. Deze Britse bluesrock zanger/gitarist is midden twintig maar staat al een aantal jaar op de bühne. Meteen spelen Laurence en zijn band vol energie. Up-tempo nummers zoals ‘What’s gonna be’ en ‘Touch your moonlight’ worden prima afgewisseld met de ballad ‘Thunder in the sky’. Na een prachtig ingetogen stuk volgt de geweldige opbouw naar power. Dit levert hem tussentijds een daverend applaus op. Zijn vocale solo uithaal is indrukwekkend. Hij blijft maar groeien!

 

Vintage Trouble
Frontman Ty Talor heeft een uitzonderlijke energieke manier van performen. Wat een showman is hij! Hij ligt op de trap te zingen met zijn hoofd naar beneden, doet de handstand en maakt fantastische sprongen. Hij benut het hele podium. Ook gebruikt hij de ruimte vóór het podium. Met zijn charisma zoekt hij veelvuldig contact met het publiek. De roadie heeft het druk om te zorgen dat het snoer van de microfoon nergens achter blijft hangen. Op de momenten dat Ty enorm veel danst, heeft zijn zang er een beetje onder te ‘lijden’. Toch weet hij nog heel wat uithalen uit zijn keel te krijgen. Bij de iets rustigere nummers komt zijn stem erg mooi uit. Tijdens ‘Run like the river’ steekt Ty het veld over. Hij klimt op de omheining van het cameradeck dan neemt hij een weloverwogen, voorzichtige ‘stagedive’. Al crowdsurfend weet hij het podium weer te bereiken. Na afloop loopt de voltallige band het veld op. Ze klimmen allemaal het MIVA (=mindervalide) podium op. Alle bezoekers daar krijgen een hand of een knuffel van één of meerdere bandleden. Zo eindigt deze fantastische show wel heel uniek.

 

The Pretenders
The Pretenders, met frontvrouw Chrissie Hynde, zijn terug van weggeweest. Ze draagt een tight fit jeans en Motörhead t-shirt. En dat staat haar goed. De hoge noten in ‘Don’t get me wrong’ haalt ze nog steeds. ‘Back on the chain gang’ is al een ‘oudje’. De sfeer op het veld blijft een beetje mat. Chrissie moedigt het publiek niet echt aan om mee te klappen of mee te zingen. Toch wordt haar optreden gewaardeerd. Want ze krijgt een flink applaus. De interactie met het publiek is er vooral tussen de nummers door als ze iets vertelt. Bij ‘I’ll stand by you’ vraagt ze non-verbaal om met de armen mee te bewegen. Dat doen de fans. Zij kunnen terugkijken op een goed optreden.

 

Beth Hart
Deze Amerikaanse is niet alleen een goede muzikant maar ook een fantastische zangeres. Vaak is ze in de grote zalen van Nederland te vinden. Maar vanavond is deze powervrouw terug op Bospop. Hier staat een krachtige lady te performen. Bovendien toont ze weer dat ze een dijk van een stem heeft. Tijdens ‘Monkey back (Gimme my money back)’ is er een fantastische wisselwerking tussen haar en het gehele veld. Alles was ze doet, doet ze goed. De ballad ‘I love you more than you will ever know’ is prachtig. Na haar optreden besef ik: Dit wordt vanavond niet meer overtroffen.

 

Doe Maar
Eerlijk gezegd was ik verbaasd over de keuze om Doe Maar als afsluiter van de zaterdag geprogrammeerd te zien. Aan de andere kant dacht ik wel dat Doe Maar best een verrassing kan zijn. Dit kwartet heeft een aantal blazers meegenomen. Dit zorgt voor extra sfeer. Ze spelen een paar ‘onbekendere’ nummers. Maar ook hits zoals ‘Doris Day’, ‘Pa’, en ‘De Bom’. Alles wordt enthousiast meegezongen door het publiek. Vooral ‘Smoorverliefd’ wordt luidkeels meegebruld. Er wordt geklapt, gedanst en gesprongen op het veld. Kortom Doe Maar bezorgt de fans een feestje. Sommige rockers zijn misschien teleurgesteld. Doe Maar heeft in ieder geval bewezen dat ze nog steeds kunnen performen.

 

Fotografie: © Hen Metsemakers en Bospop