Art of Illusion bestaat al sinds 2002. Toch heeft de deze prog rock/metal band uit Polen pas hun tweede album uitgebracht. Door tegenslagen verscheen hun eerste album verscheen drie jaar geleden. Gelukkig liep het in de aanloop naar de opvolger ‘Cold war of solipsism’ beter.
Live stonden ze op de planken voor onder andere Dream Theater en Anathema.
‘Ico’ is een dromerig, instrumentaal nummer waar klassieke elementen in verweven zijn.
Er is een snelle overgang naar ‘Devious Savior’. Dit is direct rockender. Zanger Marcin Walczak heeft een eigen stemgeluid. Misschien is niet iedereen hiervan gecharmeerd.
Zijn uitspraak is niet perfect. Bovendien trekt hij sommige woorden wat uit elkaar, waardoor hij niet heel makkelijk te verstaan is. Het tekstboekje is eenvoudig van opzet, maar goed leesbaar. Meelezen is dus makkelijk. De zwaardere sound vormt een mooi contrast met de lichtere elementen. De overgangen verlopen goed. Filip Wiśniewski laat prima gitaarspel horen. Dit wordt heerlijk bij gestaan door de strakke ritmesectie. Na een licht chaotisch stukje is het einde strak gespeeld.
Het eerste stuk je van ‘Allegoric Fake Entity’ heeft jazzy sfeertje. Sommige lage tonen lijken wel van een contrabas te komen. Na een aantal wendingen is de muziek rustig. Marcin’s stem is hier aangenaam. Tempo en volume van zang en muziek nemen even toe. Hier is duidelijk emotie te horen in de zang. De piano van Paweł Łapuć dwarrelt frivool en snel tussen de iets zwaardere rock door.
De opbouw van de nummers en het samenspel van muziek is opvallend goed. De laagjes over elkaar zijn fantastisch verweven. Zo valt de mooie mix van toetsen en (akoestische) snaren in ‘Santa Muerte’ positief op. Er zijn talloze transities binnen de tracks, zowel qua ritme, volume en de verandering van sfeer. Power stukken met metal invloeden worden subliem afgewisseld met lichtere delen. De instrumentale delen zijn ijzersterk. De kleur van Marcin’s stem is soms wat scherp. Hij zingt wel vol passie en overtuiging. Dat komt vooral mooi naar over in ‘Able to Abide’. Deze zeer goede track wordt op het einde helaas weggedraaid.
‘Cold war of Solipsism’ start met akoestisch gitaar en een vleugje cimbalen. Tempo en volume worden langzaam opgeschroefd. De afwisseling tussen licht en zwaar blijft bestaan. De snaren klinken zwaar, de piano dwarrelt er lichtjes doorheen.
Drummer Kamil Kluczyński laat het ritme regelmatig veranderen. De ritmes zijn soms apart, maar boeiend. Mateusz Wiśniewski komt met zijn bas nog even op de voorgrond. Je hebt veel om naar te luisteren en je hoort steeds nieuwe dingen. Zoals eerder gezegd verandert het tempo regelmatig. Het super snelle gitaarspel heeft een wow-factor. Vlak voor het einde laat Marcin nog een gave ‘schreeuw’ horen. Dit is een terechte titeltrack, wat een fantastisch nummer!
‘King Errant’ is het laatste nummer. Weer ben ik onder de indruk van de structuur. Hier is schreeuw/grunt minder mooi. Het rustige deel wat erop volgt is prachtig gespeeld en geplaatst. De muziek wordt weggedraaid. Dit had mooier gekund. De koorzang zorgt voor een verrassend einde van een indrukwekkende cd.
Art of Illusion biedt met het album ’Cold war of solipsism’ enorm veel variatie en tegenstellingen. Ze hebben de tracks zo weten samen te stellen dat het geheel in harmonie is. Nog nooit gehoord van Art of Illusion? Kijk dan eens op hun Bandcamp pagina. Deze prachtige Poolse prog verdient meer bekendheid. Want deze zeven tracks zitten zeer solide in elkaar.
(82/100), (12 Sounds Production)
Website: Art of Illusion
Facebook: Art of Illusion
Track list:
01 – Ico (2:25)
02 – Devious Savior (7:26)
03 – Allegoric Fake Entity (5:14)
04 – Santa Muerte (6:44)
05 – Able to Abide (4:22)
06 – Cold war of Solipsism (8:03)
07 – King Errant (10:09)
Line up:
Filip Wiśniewski – gitaar
Paweł Łapuć – piano en keyboard
Kamil Kluczyński – drums
Mateusz Wiśniewski – bas
Marcin Walczak – zang
Gast:
Bartt Sobieraj – koor (in King Errant)