‘Sky won’t fall’ is het tweede solo album van Stevie Nimmo. Samen met zijn broer Alan vormt hij de Nimmo Brothers, die al meer dan 20 jaar samen optreden. Nu was het tijd voor Stevie om even solo te gaan, wat hij doet met ‘Sky won’t fall’. De lange, vrij hoge toon op gitaar van openingstrack ‘Chains of hope’ maakt meteen duidelijk dat je geen ballad hoeft te verwachten. In dit rockende nummer verbaast Stevie zich erover dat veel mensen geen oog hebben voor elkaar en voor de wereld om zich heen. Maar alleen voor hun mobiele telefoon.
“The sky won’t never fall”, zingt hij. De wereld vergaat niet, ook niet als je een tijdje niet op je telefoon kijkt. Je hoort de verbetenheid in Stevie’s stem. De achtergrondzang is hier subtiel maar goed toegevoegd. Het intro van ‘Change’ is een pakkend, beetje poppy ritme. Stevie heeft een vrij hoog bereik en zijn stem klinkt hier zelfs lief. Dit is bijna verrassend uit de strot van deze vrij grote, brede man. Het ritme en de melodie blijven je na één keer luisteren al bij. De achtergrondzang in de refreinen is iets te veel; Toch zet Stevie wel degelijk een goed nummer neer, want zijn gitaarwerk is magnifiek. Bovendien zijn er leuke details in de percussie horen.
‘Running on back to you’ heeft een mid-tempo. Er wordt slechts een enkele toon op het orgel gespeeld. Ook deze luister tekst weet Stevie overtuigend te brengen. Tijdens een instrumentaal stuk laat hij meeslepend gitaarspel horen. Alles is perfect gemixt in de boxen, wat vooral goed te horen is met een koptelefoon op. Nog steeds die enkele toon op het orgel. Hoewel ‘Running on back to you’ 7 minuten duurt, had dit best langer mogen duren. Dit nummer is gewoon perfect!
‘Gamblers Roll’ is een cover van Warren Haynes (o.a. Allman Brothers Band en Gov’t Mule). Mat Beable speelt een vette bas groove. Deze groove komt in dit mid tempo nummer erg goed naar voren. De stem van Stevie klinkt een klein beetje rauw. Dit past prima in het geheel. Het instrumentale stuk is er één om bij weg te dromen, de bas groove is nog steeds te horen. Craig Bacon bespeelt de hi hats deels aan de binnenrand, wat mooi strak klinkt. Deels meer naar de buitenrand toe, zodat het koper ‘zingt’. De balans hier tussen is geweldig. De emotie is te horen in Stevie’s stem. Beter had deze cover niet kunnen zijn.
‘Love you more tonight’ is het 10e en laatste nummer. Je hoort rustig akoestisch gitaar spel. De eerste zin die Stevie zingt, ”Can you see those angels calling from up above”, komt meteen binnen. Alleen Stevie’s stem en zijn akoestische gitaar. Klein, teder en met liefde gezongen en gespeeld. Dit nummer ontroert dieper naarmate je er meer van hoort.
En van de weinige kritiekpunten is het “Nannana” in country nummer ‘Walk the thin line’. Dit ‘woord’ klinkt te vaak. Het “Nananana” in het refrein doet de mooie tekst bijna teniet. Zonde, want het nummer heeft een mooie luistertekst. Dat geldt eigenlijk voor alle teksten op ‘Sky won’t fall’. Dit is een divers album. Zo heeft ‘I’ll pray four you’ (waarin Stevie ook basgitaar speelt) een wat poppy sound, terwijl ‘Still hungry’ meer rockend is. Een enkel nummer is ‘slechts’ ruim voldoende. Dit album heeft echter een paar uitmuntende nummers.
(9/10) (Manhaton Records)
