De tweemans-formatie Jack Bottleneck komt uit Friesland en is de artiestennaam van Johan Venema. Samen met percussionist Johan Keus heeft Venema een aantal snaarinstrumenten onder de vingers, o.a mandoline, banjo, gitaar en bas. Aan ‘Lost and found’ hebben nog drie gastmuzikanten mee gewerkt. Samen spelen ze een mix van country, blues, bluegrass en americana. Op het album staan twee eigen nummers en negen covers.
‘Nobody’s Business’ is een eigen nummer. De stem van Jack klinkt rokerig rauw, maar zeker niet verkeerd. Voor veel bluesliefhebbers zal er te weinig blues in door klinken, het is voornamelijk bluegrass wat de klok slaat. Het nummer klinkt vrij vrolijk, maar de tekst is dat niet bepaald. Door het hoge tempo is het vrij moeilijk te verstaan maar de tekst vertelt over gokken, alcohol en drugsverslaving. Deels autobiografisch over het leven van Jack.
‘Going To My Hometown’ is een cover van Rory Gallagher. Hoewel Jack niet al te ver van het origineel afwijkt, zet hij toch een eigen versie neer. Dat geldt voor de meeste covers. De versies van Jack zijn rauwer, en zijn over het algemeen meer uptempo. Dit komt vooral tot uiting in ‘Lost Highway’ van Leon Payne. In ‘Wayfaring Stranger’ komt de blues duidelijker naar voren. Dit is een eigen nummer, met een tekst om goed naar te luisteren. Dit sluit mooi aan op ‘Nobody’s Business’. Jack wil niet meer rond dolen, maar wil terug keren naar een stabiel leven. Vrij rustig nummer dat ook instrumentaal mooi in elkaar zit.
De blues die Jack Bottleneck speelt neigt naar de meer traditionele blues basis. Voor veel blues/bluesrock liefhebbers is ‘Lost And Found’ daarom te rustig. Country, en vooral bluegrass liefhebbers zullen ‘Lost And Found’ weten te waarderen. Zeker door de banjo en mandoline, die in de meeste tracks op de voorgrond klinken. Jack is voor de pure en rauwe sound gegaan. In de mix is er weinig aan ‘gesleuteld’, wat mooi past binnen het geheel.
(7/10) (Marista records)
