Big Mike and the Booty Papas – The hustle is real

1468415097_folder

Big Mike is de bijnaam van zanger/gitarist Michael Ventimiglia. Sinds 1995 bestaat Big Mike and The Booty Papas. Big Mike zelf zit meer dan 30 jaar in de muziek. Hij speelt niet alleen blues, ook R&B en country. ‘The Hustle is real’ is het 7e album van deze Amerikaanse band. Het album telt 13 nummers en is een mix van eigen nummers en covers. Er spelen een aantal gastmuzikanten mee. Ondermeer: Violist David Ragsdale (Kansas) en Walt Scott op keyboard plus orgel.

Het instrumentale intro van ‘Spreading the news (about the blues)’ heeft een eenvoudig ritme. De stem van Big Mike is vrij herkenbaar. In het begin laat Ed Smith slechts enkele tonen horen op zijn saxofoon. Later is hij vaker en duidelijker te horen. Gitaar en saxofoon zijn afwisselend op de voorgrond te horen. De Hammond past goed in het geheel. Het refrein van dit openingsnummer blaast me niet omver. De instrumentale stukken komen daar een stukje dichterbij.

Het laid back ritme van ‘Trouble blues’ is gevoelig gespeeld. De Hammond is stroperig langzaam bespeeld. De bas loopt er als een rode draad doorheen. De blues is nog steeds traditioneel. Maar niet oubollig. De harmonica wordt een tijd laid back bespeeld. Je voelt een opbouw naar tempoversnelling aan komen. Toch haalt deze versnelling de balans even onderuit. Het past niet helemaal in het totaal. Nog voordat het tempo weer laid back is, is de balans er weer. De Hammond wordt met vlagen snel bespeeld. Afgewisseld met goed gitaarwerk. Bovendien zijn er leuke details verwerkt in dit aangenaam lange nummer.

De nummers die volgen hebben een vrij traditionele basis. Voor een aantal blues-rock liefhebber zal dit te oubollig zijn.

‘C.C. ‘s travelin blues’ doorbreekt het traditionele een beetje. De opbouw van het nummer is vrij voorspelbaar. De zang zit soms tussen praten en zingen in. Ook dit nummer nodigt uit tot meezingen. En zal live een leuke interactie geven tussen band en publiek. De hammond en gitaren laten tijdens een instrumentaal stuk een mooie melodie horen. Tijdens de staccato gezongen delen wordt er goed strak gepeeld. Mooi weg stervend einde. De lach van Mike laat me even grinniken.

Mike zingt zo goed als solo, slechts af en toe ondersteund door een enkele muzikale noot. Het intro komt me zeer bekend voor. Al kom ik even niet op het origineel. Maar dan hoor ik de tekst:

‘Cash ‘em in and give my money to a man named Curtis Lowe’

Natuurlijk!  Dit is een cover van Lynyrd Skynyrd. Op de rauwe stem van Mike is emotie te horen. Dat kan ook bijna niet anders met deze tekst. Deze vertolking mag er zijn!

Het vrolijke nummer (‘Pig snoot juke’) dat hierna komt, verstoort helaas het gevoel wat ‘Curtis Lowe’ mij gaf. Curtis Lowe is zo mooi, dat had eigenlijk het laatste nummer op deze cd moeten zijn.

Big Mike is leadzanger. Bassist Glen “Cuzz” Hutchison en guitarist Chris ‘C.C’ Crider (Guitar), vullen hem regelmatig aan. De stemmen kleuren mooi bij elkaar. De stijl van jaren 50/60 overheerst. Toen de jive en het swingen op de dansvloer populair waren. Als je een liefhebber bent van deze muziek, dan is de aanschaf van deze cd zeker een overweging waard. Het volume tussen de instrumenten onderling is over het algemeen in balans. Bovendien is de kwaliteit van het geluid goed.

(7/10, Isolde Records)

Website: Big Mike and the Booty Papas

Facebook: Big Mike and the Booty Papas

blueszine_217x59

Please feel free to comment / Reacties zijn van harte welkom

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

%d bloggers liken dit: